SunComfort

Suncomfort

Na de uitgeverij De Feniks ben ik niet direct bij Olympia gaan werken. Daar zat nog een klein jaar Suncomfort tussen. Helemaal vergeten. Vlug de pensioendienst verwittigen.

Mijn vader heeft me die job bezorgd, via een klant van hem die een hoge piet was bij De Standaard. Ik mocht mij gaan aanbieden bij de krant dus. Daar ontdekte ik dat het bedrijf eigenaar was van een touroperator met de welluidende naam Suncomfort. Het was de periode waarin het reizen naar het zuiden in de mode kwam, en er van dit soort organisaties tientallen uit de grond schoten. Suncomfort was gespecializeerd in Tenerife.

Suncomfort was gevestigd op het Barricadenplein in Brussel, ik denk in hetzelfde gebouw waar nu die Vlaamse partij in zit met vele namen, maar die begon als Volksunie. De patron was een ex-koloniaal met ADHD, een groot pillenslikker en waarschijnlijk een soort bruin gebrande avonturier.
Zijn naam was waarschijnlijk Dumortier. Ik zat ik een ploegje dat de verkoop van de reizen aan de reisbureaus regelde, en ik was verantwoordelijk voor de voorbereiding van de input "in de ordinator" (De Standaard-taal van toen). Dat kwam erop neer dat ik ieder reisdossier op een inputformulier in code moest invullen. Iemand anders maakte daar dan ponskaarten van, en een computer las die kaarten en deed wat er verder te doen was. Het was een kantoorjob en het enige leuke eraan was... de batterij telexen.

Die stonden allemaal tegen een muur te ratelen en waren verbonden met hotels en luchtvaartmaatschappijen over gans Europa. Het is één van die snertmachines die het einde van mijn carrière in de reisbusiness betekende. Gelukkig.

Op een dag werd er een nieuwe telex geleverd door de RTT (nu Belgacom). Dat ding werkte niet goed, want als er iemand aan de andere kant van Europa een bericht intikte, kwam dat helemaal onleesbaar bij ons toe. Na uren zwoegen en proberen ontdekte ik dat er iets fout was met het toetsenbord, waardoor je niet de letters op papier kreeg die je aansloeg. Enfin, er kon mee gecommuniceerd worden maar de vele meters papier en de urenlange internationale telefoonverbinding wogen zwaarder dan mijn uitleg... ik stond op straat (Waarschijnlijk zat er iets anders achter, want kort nadien werd het bedrijf opgedoekt).

Een weekje later begon ik dus bij Olympia.